‘’Kalpler sürekli aynı hal üzere kalır’’ diye bir kaide yoktur. Katılaşan kalp, insanın çabası ve Allah’ın  (cc) yardımı ile yumuşayacağı gibi, selim olan bir kalp de kulun gafleti nedeniyle hastalık kapabilir, katılaşabilir. İnsanın, çabalarına rağmen kalbinde bir değişiklik hissetmeyince azmi kırılabilir. Buna rağmen asla pes etmemelidir. Çünkü bu durum -Allah muhafaza- kişiyi küfre kadar götürebilecek çok tehlikeli bir sapmadır. Bu sapmanın sebebi ise kişinin Allah’ın rahmetinden ümit kesmesidir. Halbuki kalp katılığı da dahil, her türlü masiyetin tövbe ve istiğfarla  Allah (cc) tarafından bağışlanacağına ve kalplerin Islah olacağına dair ümitlerin daima korunması gerekir. Allah (cc) şöyle buyuruyor; ‘’De ki: ‘Ey (çokça günah işleyerek) nefisleri hakkında aşırı giden kullarım! Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin. Şüphesiz ki Allah, bütün günahları bağışlar. Çünkü O, (evet) O (günahları bağışlayan, örten ve günahların kötü akıbetinden kulu koruyan) El-Ğafür, (kullarına karşı merhametli olan) Er-Rahim’dir.’ ’’ (39/Zümer, 53) Allah’ın (cc) isim ve sıfatlarını bilen ve bunlara gereği gibi iman eden bir müminin, bu şuuru daima canlı tutması halinde -Allah’ın yardımıyla- bu sapmadan korunması daha kolay olacaktır. Nitekim kalplerin katılığı kişinin haline göre değişebilen geçici bir durumdur. Öyleyse kalp katıldığından muzdarip kimse yukarıdaki ayette buyrulduğu üzere her daim ümit var olmalı ve sadece ümit var olmakla yetinmeyerek samimi bir tövbeyle kalp yumuşaklığını elde etmeye çalışmalıdır.